Σταυροδρόμι θεμελίωσης αξιών και όχι επιλογής οικονομικών θεωριών (Κώστας Δροσάτος - Νέα Υόρκη)

Η Ελλάδα για πολλοστή φορά στη νεότερη και σύγχρονη ιστορία της βρίσκεται σε ένα "κρίσιμο σταυροδρόμι". Όπως κάθε φορά η οικονομική παράμετρος της δυσμενούς αυτής πραγματικότητας φαντάζει ως η πλέον δυσεπίλυτη και ταυτόχρονα η πλέον καθοριστική για την επιλογή της σωστής κατεύθυνσης. Η κοινωνία ως μη έχουσα εναλλακτική ισχυρή διέξοδο διαφυγής αντέδρασε προσφέροντας τη δυνατότητα χάραξης νέας εθνικής πορείας στην ισχυρότερη, ως προς την προοπτική άσκησης διακυβέρνησης, εναλλακτική δύναμη της χώρας. Ταυτόχρονα οδήγησε το κόμμα που ασκούσε, έως πριν λίγο καιρό, τη διακυβέρνηση σε αναγκαστική και υποχρεωτική αναζήτηση ιδεολογικού προσανατολισμού και στην αναθεώρηση της διοκητικής του δομής αλλά και του ηγέτη στο πρόσωπο του οποίου θα στοιχειοθετηθεί ο προσανατολισμός της δική του νέας πορείας.

Η νέα κυβέρνηση κλήθηκε, μέσα σε ένα γενικευμένο σκηνικό παγκόσμιας οικονομικής δυσλειτουργίας, να κάνει τον "τροχό" να κυλήσει και πάλι, επιλέγοντας εκτός από τη μέθοδο κινητοποίησής του και την αλλαγή της κατεύθυνσης της πορείας του.

Η πανάκεια ωστόσο δεν πρόκειται να επέλθει μέσω της αλλαγής της πορείας της οικονομίας αλλά μέσω της αλλαγής των δομών της κοινωνίας και κυρίως των τάσεων και προτεραιοτήτων της. Η αποτυχημένη διαχείριση επί των οικονομικών της απελθούσας κυβερνήσης δεν αποτελεί μόνο ένδειξη των λανθασμένων επιλογών και των ύποπτων διαχειριστικών πρακτικών μεμονωμένων μονάδων. Αποτελεί κυρίως απόδειξη της διαβρωμένης κοινωνικής συνοχής και της διεφθαρμένης ατομικής πρακτικής άμα τη εμφανίσει της ευκαιρίας είτε για πλουτισμό είτε για αναρρίχηση άνευ αξιακού αντικρύσματος.

Οι ευθύνες, αν και δεν στερούνται συνάφειας με τα ευρεία στρώματα της κοινωνίας, πηγάζουν κατά κύριο λόγο από τους νομοθετούντες και τους ελέγχοντες τη λειτουργία κάθε επιμέρους δραστηριότητας των διοικητικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών δομών. Η εκ βάθρων απαξίωση τόσο της έννοιας της προσπάθειας καθ' εαυτής όσο και του συνεχούς ελέγχου της προόδου της και κυρίως η απουσία της αξιωματικής σύνδεσής της με τη διαδικασία επιβράβευσης συνιστούν καταλυτικούς ανασταλτικούς παράγοντες για την επικράτηση της διαφάνειας και της άμιλλας. Η απουσία αυτών των στοιχείων είναι η κύρια αιτία όχι μόνο για την εμφάνιση αδιαφανών πρακτικών αλλά και για την επιδεικτική ανοχή και συγκάλυψη εκ μέρους των διοικητικών και ελεγκτικών μηχανισμών που οδήγησαν σε νοσηρή στασιμότητα.

Η νυν αλλά και οι επόμενες εν Ελλάδι κυβερνήσεις οφείλουν να αποκαταστήσουν τις θεμελιώδεις αυτές αξίες στις δομές της κοινωνίας. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω ρηξικέλευθων και ουσιαστικών και όχι απλά εντυπωσιακών παρεμβάσεων στη δομή και το περιεχόμενο όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Η διάβρωση έχει εισχωρήσει σε επικίνδυνα μεγάλο κοινωνικό βάθος και μόνο η δημιουργία ανθρώπων με ριζικά διαφορετικό αξιακό σύστημα μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά. Κοινωνία που θα έχει ενστερνιστεί αξίες όπως η άμιλλα και η αριστεία θα είναι σε θέση να αναδείξει ηγέτες που θα τελέσουν χρηστή διαχείριση και θα συνεισφέρουν στην οικονομική ευμάρεια και την παγίωση ισχυρής κοινωνικής συνοχής. Σε αντίθετη περίπτωση, ακόμα και ενδεχόμενη επιτυχία στην οικονομική ανασυγκρότηση θα τελεί άνευ αντικρύσματος καθώς η κοινωνία θα μετατραπεί σε πολυπράγμουσα εθνική "εταιρεία" χωρίς συνοχή και κυρίως χωρίς εθνική ταυτότητα που θα εξασφαλίσει την πρόοδό της και της διαχρονική παρουσία της.