Τις μέρες αυτές ζούμε για άλλη μια φορά τα προβλήματα του...
κατασυκοφαντημένου από την Πολιτεία και τις «συντηρητικές δυνάμεις»
δημόσιου πανεπιστημίου! Μειοψηφίες φοιτητών κλείνουν τις σχολές με
καταλήψεις διότι αντιτίθενται στον νέο νόμο για τα ΑΕΙ, που
υπερψηφίστηκε από τα 4/5 της δημοκρατικά εκλεγμένης Βουλής των Ελλήνων.
Αλλά, ποιοι είναι αυτοί οι φοιτητές;
Δείτε ένα παράδειγμα: σε σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης που τελεί
υπό κατάληψη, από τους 550 ενεργούς προπτυχιακούς φοιτητές συμμετείχαν
στη Γενική Συνέλευση περίπου οι 260 και 130 εξ αυτών ψήφισαν υπέρ της
κατάληψης. Αγνωστοι στους συμφοιτητές τους, συμμετέχοντες στη Συνέλευση,
ψήφιζαν υπέρ της κατάληψης! Με πλειοψηφία 8 ψήφων στη δεύτερη ψηφοφορία
(η πρώτη έβγαλε αποτέλεσμα κατά την κατάληψης) επέβαλαν το ακαδημαϊκά
και ποινικά παράνομο κλείσιμο της σχολής στην υπόλοιπη ακαδημαϊκή
κοινότητα (140 καθηγητές, εκατοντάδες μεταπτυχιακούς φοιτητές και
διοικητικό και τεχνικό προσωπικό). Το παράδειγμα δεν αποτελεί εξαίρεση
αλλά τον κανόνα στις περισσότερες καταλήψεις. Ετσι, οι νέοι φοιτητές
που, ύστερα από χρόνια αγώνα και αγωνίας, μόλις έμαθαν ότι πέρασαν στο
δημόσιο πανεπιστήμιο παίρνουν το πρώτο μάθημα ποιοτικής λειτουργίας του,
αναμένοντας τη λήξη των καταλήψεων προκειμένου να εγγραφούν...
Η διεθνώς πρωτότυπη αυτή λειτουργία του δημόσιου πανεπιστημίου θα
αλλάξει μόνο όταν η πλειοψηφία των ενεργών φοιτητών αναλάβει τις ευθύνες
της! Τα ψέματα τελείωσαν και όλοι μας, καθηγητές και φοιτητές, θα
αναμετρηθούμε πλέον με τον εαυτό μας. Η χώρα οδεύει ταχύτατα προς την
απόλυτη καταστροφή, την οποία μερικοί ξορκίζουν και υποβαθμίζουν από
πολιτικό συμφέρον. Είναι οι ίδιοι που για χρόνια, μια και η πλειοψηφία
της κοινωνίας τους αγνοεί, έχουν εστιάσει την πολιτική τους δράση στο
πανεπιστήμιο ως προνομιακό τους χώρο. Είναι οι κύριοι υποστηρικτές των
καταλήψεων και της διάλυσης του δημόσιου πανεπιστήμιου. Θέλουν τη χώρα
στην πτώχευση για να γίνουν πραγματικότητα τα όνειρά τους, ζωντανεύοντας
τους εφιάλτες, ημών των πολλών, των συντηρητικών... Θέλουν τη χώρα
μέλος του κλαμπ των ισχυρών, κοινωνικά δίκαιων, αδολίευτων χωρών όπως η
Κούβα ή η Βόρεια Κορέα. Προσέξτε, όχι της συμβιβασμένης και
αναθεωρητικής Κίνας που πουλά τα προϊόντα της σε όλο τον κόσμο...
Εχουν αντιληφθεί οι φοιτητές μας τον κίνδυνο που διατρέχει η χώρα,
έπειτα από δεκαετίες «παρανοϊκής» λειτουργίας του κράτους και της
κοινωνίας, στην οποία συνέβαλαν κατ' εξοχήν τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά
και τα αντίστοιχα μικρά, με τα μαξιμαλιστικά τους αιτήματα και την
αβασάνιστη ενεργό ή παθητική υποστήριξη των πάσης φύσης συντεχνιών; Τα
πανεπιστήμια αποτέλεσαν τον προνομιακό χώρο δοκιμής και εφαρμογής όλων
αυτών των ζοφερών συμπεριφορών. Ετσι, οι φοιτητές και οι νέοι μας
επιστήμονες εκπαιδεύτηκαν εξαρχής να απεχθάνονται την
επιχειρηματικότητα, ως σχεδόν την απόλυτη αμαρτία, θεοποιώντας το
Δημόσιο. Βέβαια, ο δημόσιος τομέας μάς έχει πλέον τελειώσει για χρόνια!
Θέλουν οι φοιτητές μας να λειτουργήσουν σε ένα ελληνικό δημόσιο
πανεπιστήμιο που προσομοιάζει με τα αντίστοιχα στις περισσότερες
προηγμένες χώρες ή τους βολεύει η αποσπασματική εκπαιδευτική διαδικασία
που καθορίζεται από τις καταλήψεις, τις κομματικές παρεμβάσεις και τις
πάσης φύσης πελατειακές σχέσεις; Μέχρι τώρα η «εκπαίδευσή» τους σε αυτές
τις συνθήκες τούς ήταν «χρήσιμη» και τους «προετοίμαζε» καλά για την
επαγγελματική τους ζωή σε έναν αδιάφορο και υποτονικό δημόσιο τομέα ή σε
έναν μεταπρατικό, αεριτζίδικο ιδιωτικό τομέα. Το πάρτι όμως με δανεικά
τελείωσε και η χώρα θα κληθεί να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο εάν θέλει να
επιβιώσει. Χρειάζονται λοιπόν ουσιαστικά επιστημονικά εφόδια που
απαιτούν μία τελείως διαφορετική λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων:
χρειάζονται δηλαδή ανοικτά, οργανωμένα, επιστημονικά δραστήρια ανώτατα
ιδρύματα.
Συναισθάνονται οι φοιτητές μας το καθήκον, θα έλεγα την υποχρέωσή
τους, να βοηθήσουν τη χώρα να ορθοποδήσει στα δύσκολα χρόνια που
έρχονται, προστατεύοντας ενεργά το δημόσιο πανεπιστήμιο από τον διαρκή,
διεθνή διασυρμό του, βοηθώντας το να μείνει ανοικτό, δηλαδή ζωντανό,
προκειμένου να επιτελέσει αποτελεσματικά τη σημαντικότατη για τη χώρα
αποστολή του; Εάν τα πανεπιστήμια αποσυντονιστούν τις επόμενες εβδομάδες
αυτό δεν θα οφείλεται μόνο στους λίγους καταληψίες αλλά και στους
πολλούς φοιτητές που θα παρακολουθούν αδιάφορα τη συντελούμενη διάλυση,
σαν να μην τους αφορά.
