Δεν θα πάμε σε «διπλές κάλπες» τον Ιούνιο, αφού το «θέμα Παυλίδη» εκηρύχθη επισήμως «λήξαν». Δεν αποκλείεται, όμως, να καταφύγει η κυβέρνηση σε πρόωρες κάλπες, αν η διαφορά που θα καταγράψει στις ευρωεκλογές από το (δημοσκοπικώς) προηγούμενο ΠΑΣΟΚ μειωθεί στα επίπεδα του «ανεκτού», που θα επιτρέψει στο κυβερνών κόμμα να ελπίσει πως με κάποιον αιφνιδιασμό ενδέχεται να πετύχει ακόμη μεγαλύτερη μείωση της «ψαλίδας» στις εθνικές εκλογές. Και ακόμη, αν κριθεί πως είναι προτιμότερο γι’ αυτή να προσφύγει σε εκλογές, πριν ανακοινώσει τα όποια «νέα μέτρα» (για τα οποία μας πιέζουν από την Εσπερία...) για την αντιμετώπιση της κρίσης, αφού τα μέτρα, σκληρά έτσι και αλλιώς, θα της κοστίσουν εκλογικά. Εκτός, πια, και αν οι έρευνες που κάνει δείξουν πως έτσι και αλλιώς, όποτε και αν στήσει τις κάλπες, θα χάσει τις εκλογές, οπότε λογικό είναι να θελήσει να εξαντλήσει την 4ετία (γιατί να χάσει την εξουσία;) – υπό την αίρεση πως δεν θα προκαλέσει το ΠΑΣΟΚ πια πρόωρες εθνικές εκλογές (αν και αυτό «γραδάρει» πως θα τις κερδίσει με διαφορά ασφαλείας...), με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, στα μέσα του 2010!
Γνωρίζουμε όλοι πως ο «πολιτικός χρόνος» έχει εντελώς διαφορετική διάσταση από τον... κανονικό. Και ότι για να τον «αγοράσει» το όποιο ενδιαφερόμενο κόμμα, συχνά αποδεικνύεται διατεθειμένο να πληρώσει το όποιο τίμημα, το οποίο φυσικά πάντα το... καταβάλλει η κοινωνία! Ή το πολιτικό σύστημα, σε επίπεδο κύρους και σοβαρότητας, όπως στην περίπτωση Παυλίδη, όπου για να αποφύγει η κυβέρνηση τις πρόωρες «διπλές κάλπες» τον Ιούνιο εφηύρε, πέραν της... ελαστικής, και τη «λευκή» συνείδηση!
Ετσι, σε αυτή την πολιτική αντίληψη «περί χρόνου», καταντήσαμε την κάθε 4 χρόνια «γιορτή του λαού», την προσφυγή στην ετυμηγορία του, τις εκλογές, από «σταθερά» του πολιτικού συστήματος να την μετατρέψουμε σε... κινητή εορτή! Την οποία καλούμεθα να τιμήσουμε ανάλογα με τις κομματικές συγκυρίες και σκοπιμότητες σπανιότατα κάθε τέσσερα χρόνια που θέλει το Σύνταγμα, και άλλοτε κάθε τρία, ακόμη και δύο χρόνια. Με τη συνήθη (λόγω συνταγματικής επιταγής...) και προδήλως ψεύτικη επίκληση της αντιμετώπισης «εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας»! Στις 60 εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν στην Ελλάδα από το 1844 (πρώτες εκλογές μετά την κατάργηση της απόλυτης μοναρχίας του Οθωνα) μέχρι τις τελευταίες, 42 φορές είχαμε... πρόωρες εκλογές!
Σύνηθες «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» παλιότερα το... Κυπριακό, υπήρχε δεν υπήρχε κάποια έξαρσή του. Αλλά υπήρχε και επίκκηση (από τον Σημίτη) του... συνόλου των εθνικών θεμάτων (!), από τον Γ. Ράλλη για «ν’ αποφευχθεί η περίοδος των Χριστουγέννων, οπότε θα πληγεί η εμπορική και οικονομική κίνηση του τόπου» (εκλογές του 1981) – καταντήσαμε να θεωρηθεί «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» ακόμη και η... κατάρτιση του προϋπολογισμού, λόγος τον οποίο επικαλέσθηκε ο Κώστας Καραμανλής για να πάει πρόωρα σ’ εκλογές στην... κατακαμένη Ελλάδα το 2007!
Τα... στατιστικά, βέβαια, δείχνουν πως στην Ελλάδα «όποιος έκανε πρόωρες εκλογές, τις κέρδισε»! Γι’ αυτό ίσως, με λογική... τζογαδόρικης πρόληψης, η «απειλή» ή «υπόσχεση» για προσφυγή σε πρόωρες κάλπες συνεχίζει να επαναλαμβάνεται, είτε υπάρχει τέτοιο θέμα είτε όχι, κάθε τρεις και λίγο στο πολιτικό μας προσκήνιο – και παρασκήνιο! Αλλοτε με τη μέθοδο του δημόσιου και επίσημου αιτήματος από την αντιπολίτευση (τις θέλει δεν τις θέλει, στην πραγματικότητα, τις «πρόωρες»...), άλλοτε με την τακτική των κυβερνητικών «διαρροών», που στη συνέχεια, ανάλογα με τις συγκυρίες, «διαψεύδονται» ή... υποδαυλίζονται!
Στο... ίδιο έργο θεατές βρισκόμαστε πάλι γι’ άλλη μια φορά. Με ό,τι καταστροφικό (και πάντως αναβλητικό επωφελούς δράσης) αυτό συνεπάγεται – και δη σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές σε ό,τι αφορά τα οικονομικά χάλια μας. Μέτρα, και δη επείγοντα, πρέπει (το λέει κιόλας) να πάρει η κυβέρνηση, αλλά τα... αναβάλλει για «μετά τις ευρωεκλογές» και κατά μια εκδοχή ανάλογα με το «πότε» εικάζεται ή προγραματίζεται να στηθούν οι εθνικές κάλπες. Μέτρα που, υπό κανονικές συνθήκες και.. με κανονική κυβέρνηση, έπρεπε να έχουν ληφθεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα από τον περασμένο Οκτώβριο, όταν πια είχαν γίνει ορατές οι επιπτώσεις της κρίσης και στην εθνική οικονομία – ήδη, μάλιστα, επιβαρυμένη από τις χρόνιες παθογένειές της σε ό,τι αφορά το χρέος, το έλλειμμα, το αρνητικό ισοζύγιο πληρωμών...
Τα απέφυγαν, με το μυαλό... στραμμένο στην πιθανότητα της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, σε μια προσπάθεια να «προλάβουν» τη δημοσκοπική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας ολιγωριών και σφαλμάτων τακτικής της ίδιας της κυβέρνησης. Τα αναβάλλουν ακόμη και τώρα, που τα πράγματα εμφανίζονται πιο «στριμωγμένα», πάλι με τη σκέψη εστιασμένη στον πολιτικό καιροσκοπισμό και την (προ)εκλογική ίντριγκα. Και, φυσικά, θα το πληρώσουμε.
Καιρός το πολιτικό μας σύστημα να αποφασίσει (στην πρώτη συνταγματική αναθεώρηση...) να κλείσει το επαίσχυντο παράθυρο των, με προσχηματικούς «εθνικούς λόγους», πρόωρων εκλογών! Η τετραετία να εξαντλείται υποχρεωτικά – πλην, φυσικά, της περίπτωσης απώλειας της «δεδηλωμένης»! Φθάνουν οι πολιτικάντικες καντρίλιες!
Γνωρίζουμε όλοι πως ο «πολιτικός χρόνος» έχει εντελώς διαφορετική διάσταση από τον... κανονικό. Και ότι για να τον «αγοράσει» το όποιο ενδιαφερόμενο κόμμα, συχνά αποδεικνύεται διατεθειμένο να πληρώσει το όποιο τίμημα, το οποίο φυσικά πάντα το... καταβάλλει η κοινωνία! Ή το πολιτικό σύστημα, σε επίπεδο κύρους και σοβαρότητας, όπως στην περίπτωση Παυλίδη, όπου για να αποφύγει η κυβέρνηση τις πρόωρες «διπλές κάλπες» τον Ιούνιο εφηύρε, πέραν της... ελαστικής, και τη «λευκή» συνείδηση!
Ετσι, σε αυτή την πολιτική αντίληψη «περί χρόνου», καταντήσαμε την κάθε 4 χρόνια «γιορτή του λαού», την προσφυγή στην ετυμηγορία του, τις εκλογές, από «σταθερά» του πολιτικού συστήματος να την μετατρέψουμε σε... κινητή εορτή! Την οποία καλούμεθα να τιμήσουμε ανάλογα με τις κομματικές συγκυρίες και σκοπιμότητες σπανιότατα κάθε τέσσερα χρόνια που θέλει το Σύνταγμα, και άλλοτε κάθε τρία, ακόμη και δύο χρόνια. Με τη συνήθη (λόγω συνταγματικής επιταγής...) και προδήλως ψεύτικη επίκληση της αντιμετώπισης «εθνικού θέματος εξαιρετικής σημασίας»! Στις 60 εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν στην Ελλάδα από το 1844 (πρώτες εκλογές μετά την κατάργηση της απόλυτης μοναρχίας του Οθωνα) μέχρι τις τελευταίες, 42 φορές είχαμε... πρόωρες εκλογές!
Σύνηθες «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» παλιότερα το... Κυπριακό, υπήρχε δεν υπήρχε κάποια έξαρσή του. Αλλά υπήρχε και επίκκηση (από τον Σημίτη) του... συνόλου των εθνικών θεμάτων (!), από τον Γ. Ράλλη για «ν’ αποφευχθεί η περίοδος των Χριστουγέννων, οπότε θα πληγεί η εμπορική και οικονομική κίνηση του τόπου» (εκλογές του 1981) – καταντήσαμε να θεωρηθεί «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» ακόμη και η... κατάρτιση του προϋπολογισμού, λόγος τον οποίο επικαλέσθηκε ο Κώστας Καραμανλής για να πάει πρόωρα σ’ εκλογές στην... κατακαμένη Ελλάδα το 2007!
Τα... στατιστικά, βέβαια, δείχνουν πως στην Ελλάδα «όποιος έκανε πρόωρες εκλογές, τις κέρδισε»! Γι’ αυτό ίσως, με λογική... τζογαδόρικης πρόληψης, η «απειλή» ή «υπόσχεση» για προσφυγή σε πρόωρες κάλπες συνεχίζει να επαναλαμβάνεται, είτε υπάρχει τέτοιο θέμα είτε όχι, κάθε τρεις και λίγο στο πολιτικό μας προσκήνιο – και παρασκήνιο! Αλλοτε με τη μέθοδο του δημόσιου και επίσημου αιτήματος από την αντιπολίτευση (τις θέλει δεν τις θέλει, στην πραγματικότητα, τις «πρόωρες»...), άλλοτε με την τακτική των κυβερνητικών «διαρροών», που στη συνέχεια, ανάλογα με τις συγκυρίες, «διαψεύδονται» ή... υποδαυλίζονται!
Στο... ίδιο έργο θεατές βρισκόμαστε πάλι γι’ άλλη μια φορά. Με ό,τι καταστροφικό (και πάντως αναβλητικό επωφελούς δράσης) αυτό συνεπάγεται – και δη σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές σε ό,τι αφορά τα οικονομικά χάλια μας. Μέτρα, και δη επείγοντα, πρέπει (το λέει κιόλας) να πάρει η κυβέρνηση, αλλά τα... αναβάλλει για «μετά τις ευρωεκλογές» και κατά μια εκδοχή ανάλογα με το «πότε» εικάζεται ή προγραματίζεται να στηθούν οι εθνικές κάλπες. Μέτρα που, υπό κανονικές συνθήκες και.. με κανονική κυβέρνηση, έπρεπε να έχουν ληφθεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα από τον περασμένο Οκτώβριο, όταν πια είχαν γίνει ορατές οι επιπτώσεις της κρίσης και στην εθνική οικονομία – ήδη, μάλιστα, επιβαρυμένη από τις χρόνιες παθογένειές της σε ό,τι αφορά το χρέος, το έλλειμμα, το αρνητικό ισοζύγιο πληρωμών...
Τα απέφυγαν, με το μυαλό... στραμμένο στην πιθανότητα της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, σε μια προσπάθεια να «προλάβουν» τη δημοσκοπική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας ολιγωριών και σφαλμάτων τακτικής της ίδιας της κυβέρνησης. Τα αναβάλλουν ακόμη και τώρα, που τα πράγματα εμφανίζονται πιο «στριμωγμένα», πάλι με τη σκέψη εστιασμένη στον πολιτικό καιροσκοπισμό και την (προ)εκλογική ίντριγκα. Και, φυσικά, θα το πληρώσουμε.
Καιρός το πολιτικό μας σύστημα να αποφασίσει (στην πρώτη συνταγματική αναθεώρηση...) να κλείσει το επαίσχυντο παράθυρο των, με προσχηματικούς «εθνικούς λόγους», πρόωρων εκλογών! Η τετραετία να εξαντλείται υποχρεωτικά – πλην, φυσικά, της περίπτωσης απώλειας της «δεδηλωμένης»! Φθάνουν οι πολιτικάντικες καντρίλιες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου