Περί επανεκκίνησης της κοινωνίας (Έλλη Μελέμη - Νέα Υόρκη)

O τίτλος του άρθρου του Ξυδάκη ήταν πραγματικά πολύ επιτυχημένος. Με κινητοποίησε πραγματικά γιατί αυτό είναι που ζητούσα τόσον καιρό, αυτό είναι που χρειαζόμαστε. Το μόνο που μπορεί να μας σώσει... Η επανεκκίνηση της κοινωνίας, της κοινωνίας των Ελλήνων και πιο συγκεκριμένα του απανταχού Ελληνισμού.
Διαβάζοντάς το όμως, διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια ρομαντική προσέγγιση του προβλήματος αλλά δεν είδα καμία πρόταση, καμία λύση, καμία διέξοδο. Tόσα χρόνια δε βαρεθήκαμε με το ρομαντισμό, τις φανφάρες και την επανάπαυση στις δάφνες μας;
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε βέβαια, ότι όλο και περισσότερες αράδες αναφέρονται στο συγκεκριμένο θέμα και αυτό είναι ενθαρρυντικό. Αλλά... που είναι η κινητοποίηση, οι πράξεις, τα βήματα, η συγκρότηση των Ελλήνων σε ένα σώμα, η ΔΡΑΣΗ;
Σε αυτή τη φάση και όσο κι αν ακούγεται κενό, δεν με ενδιαφέρει η ιστορία, ο πολιτισμός, τα κεκτημένα, τα δικαιώματα, οι τεχνολογίες... Με ενδιαφέρει πως θα περισώσουμε ό,τι απέμεινε και αυτό θέλει δράση, ψυχή και θέληση! Δε χρειαζόμαστε πολλούς αν έχουμε όλα αυτά. Με πόσους άρχισε η Φιλική Εταιρία;