Το τελευταίο εξάμηνο στην Ελλάδα γίνεται διαρκής λόγος σχετικά με το ενδεχόμενο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Η εκλογολογία, που γεννάτα από τα πολιτικά κόμματα, συντηρείται από τα Μ.Μ.Ε. είτε για ιδιοτελείς σκοπούς που εξυπηρετούν τον κύκλο συμφερόντων των ιδιοκτητών τους και των πολιτικών παρατάξεων στις οποίες πρόσκεινται οι συγκεκριμένοι, είτε απλά γιατί το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί το τελευταίο δημοφιλές θέμα που σχετίζεται με την πολιτική, με αποτέλεσμα να προσθέτει τηλεθεατές, ακροατές ή αναγνώστες στα υπό πώληση "προϊόντα" των ΜΜΕ.
Η περί της εκλογολογίας αντιπαράθεση των πολιτικών δυνάμεων δε, αγγίζει τα όρια του φαιδρού. Οι ηγέτες της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας της Ελλάδας, δείχνοντας είτε άγνοια είτε αδιαφορία προς το αναβαθμισμένο επίπεδο εκπαίδευσης του μέσου Έλληνα πολίτη -χωρίς αυτό να συνεπάγεται απαραίτητα αναβαθμισμένο μορφωτικό επίπεδο και επίπεδο κριτικής σκέψης και αναλυτικής ικανότητας- αντιπαρατίθενται εντός και εκτός του Κοινοβουλίου με φρασεολογία και σημειολογία της εποχής της μεταπολίτευσης.
Τα τελευταία 15 περίπου χρόνια η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών έχει μεταβληθεί από αναγκαιότητα που επιβάλλεται από σοβαρούς εθνικούς λόγους, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, σε προνόμιο η άσκηση του οποίου βρίσκεται στην ευχέρεια του εκάστοτε Πρωθυπουργού. Αυτό είχε ως συνέπεια τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών για λόγους που κυμάνθηκαν από την "ανάγκη" λαϊκής έγκρισης της αντικατάστασης ενός ημιθανούς Πρωθυπουργού (εποχή εκλογής κ. Κ. Σημίτη στη θέση του κ. Α. Παπανδρέου) μέχρι την "ανάγκη" χορήγησης λαϊκής εντολής για την ψήφιση του προϋπολογισμού στη Βουλή (η πλέον πρόσφατη δικαιολογία διεξαγωγής πρόωρων εκλογών). Για το μέσο πολίτη που απλά αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στην καθημερινότητά του οι αιτιάσεις αυτές, οι οποίες τεχνηέντως εμβαπτίζονται στην "κολυμβήθρα" του εθνικού συμφέροντος το οποίο επιβάλλει την αποφυγή "μακράς προεκλογικής περιόδου" είναι τουλάχιστον υποτιμητικές για τη νοημοσύνη του.
Σε μια εποχή που τα πολιτικά ήθη επιτρέπουν τη διεξαγωγή εκλογών και την αντικατάσταση του προέδρου και της κυβέρνησής του 2 μήνες αργότερα, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, στην Ελλάδα η νυν αξιωματική αντιπολίτευση, μιμούμενη πιστά τη νυν κυβέρνηση όταν αυτή βρίσκονταν στη θέση της, ζητά πρόωρες εκλογές για την αποτύπωση της βούλησης της κοινής γνώμης, όπως αυτή περιγράφεται από δημοσκοπήσεις που επιβάλλουν άμεση αντικατάσταση της κυβέρνησης. Μετατρέπει δηλαδή τις δημοσκοπήσεις των 2000 ανθρώπων σε μη προβλεπόμενη συνταγματικά εκλογική διαδικασία που απλά χρειάζεται επικύρωση από το επίσημο εκλογικό σώμα των 7 εκατομμυρίων. Ταυτόχρονα, ακυρώνει τη διαδικασία διαμόρφωσης ώριμου πολιτικού συλλογισμού και τη διεξαγωγή αβίαστης απόφασης από την πλευρά των πολιτών και ζητά εκλογές 2,5 χρόνια πριν την προγραμματισμένη διεξαγωγή τους, επιτρέποντας στους πολίτες να κρίνουν μόλις 1,5 χρόνο μετά την επανεκλογή της παρούσας κυβέρνησης. Αντίστοιχη συμεπριφορά επέδειξε δυστυχώς και η νυν κυβέρνηση όταν αντιπολιτεύονταν την προηγούμενη κυβέρνηση, γεγονός το οποίο δείχνει ότι το νόμισμα έχει "σκουριάσει" και από τις δύο πλευρές.
Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση σε κάθε απόκλιση από τον ορθό πολιτικό σχεδιασμό και τη δέουσα κυβερνητική πράξη εγείρει το επιχείρημα της αντίστοιχα ελλιπούς διαχείρισης από την νυν αντιπολίτευση επί των ημερών της κυβερνητικής της θητείας. Το επιχείρημα είναι ανεδαφικό για δύο λόγους. Η νυν αντιπολίτευση βρίσκεται σε αυτή τη θέση ακριβώς διότι οι πολίτες καταψήφισαν το έργα και τις ημέρες της. Με αυτή την επιχειρηματολογία η κυβέρνηση φαντάζει σαν να αποζητά αντίστοιχη αντιμετώπιση αφού και αυτή όπως και η αντιπολίτευση προέβησαν σε αντίστοιχα λάθη. Επιπρόσθετα, η αντικατάσταση στη διαχείριση της εξουσίας γίνεται για την εξυπηρέτηση διαφορετικού οράματος και για τη βελτίωση των διαχειριστικών πρακτικών. Η επίκληση ομοιότητας με διαχειριστικές πρακτικές του παρελθόντος υποτιμά τους πολίτες και εντείνει τα κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα.
Οι πολιτικοί άνδρες είτε αγνοούν ότι πράττουν είτε αδιαφορούν για την απαξίωση των θεσμών οι οποίοι σε χώρες με πολύ μικρότερη ιστορία δημοκρατίας γίνονται σεβαστοί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Ο πρωθυπουργός φαίνεται να προετοιμάζει αδιέξοδα αναζητώντας μια αόριστη συναίνεση επί βασικών αρχών για τις οποίες κανείς σώφρων πολίτης δεν διαφωνεί και η αντιπολίτευση φαίνεται να αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε προσέγγιση χάριν των "αναγκαίων πρόωρων εκλογών".
Το μόνο που πετυχαίνουν τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση είναι να διαχέουν την ανσφάλεια και την απόγνωση σε όλο και υψηλότερες βαθμίδες της μορφωτικής διαστρωμάτωσης της κοινωνίας και να εγείρουν κοινωνικές συμπεριφορές, που πηγάζουν από ένστικτα αυτοσυντήρησης, σε κοινωνικές ομάδες που δεν τα είχαν ανάγκη στο παρελθόν. Σε αυτές τις περιπτώσεις όσοι πολίτες διατηρούν την πολιτική ωριμότητά τους απλά ελπίζουν η αλλαγή του σκηνικού να επιτελεστεί με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες στο επίπεδο της κοινωνικής συνοχής και των αξιών που οφείλει να έχει κάθε πολιτισμένη κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου